Kilka myśli na niedzielę
Pan Jezus powiedział: „już was nie nazywam sługami […] lecz przyjaciółmi” (J 15,15). Miłość to dwie dusze w jednym ciele a przyjaźń to jedna dusza w dwóch ciałach. Miłość polega na spoglądaniu na siebie a przyjaźń na spoglądaniu razem w jeden punkt. My mamy być przyjaciółmi Pana Jezusa… a jak działa taka przyjaźń?
Dzisiaj w Ewangelii Pan Jezus mówi: Ja jestem Krzewem Winnym. Trwajcie we mnie a przyniesiecie owoc obfity. To samo mówił nam Pan Bóg od samego początku. Już do Abrahama na pierwszych kartach Biblii Pan Bóg powiedział: „Żyj ze Mną w zażyłości i bądź bez skazy” (Rdz 17,1). Jeden z Ojców Kościoła św. Hilary zauważył moment, kiedy Pan Bóg, po raz pierwszy w Piśmie Świętym, ukazał się Mojżeszowi w cielesnej postaci. A był to krzew płonący, który palił się a się nie spalał. Benedykt XVI powiedział, że od Mojżesza nigdy już Pan Bóg nie rozmawiał z człowiekiem w cielesnej postaci aż do dnia, kiedy przyszedł na świat w osobie Pana Jezusa. Dlatego Pan Jezus dzisiaj przypomina nam: „To ja jestem tym Krzewem – Bogiem, którego spotykacie jak Mojżesz wiele lat temu”.
Benedykt XVI w jednej z homilii mówił: Postać Dobrego Pasterza, która dzisiaj już nie przemawia, bo jest jakby nie z tej epoki – odzyskuje swoją jasność w świetle Chrystusa Zmartwychwstałego. Chrystus zmartwychwstały na nowo nam wyjaśnia: Było wielu pasterzy w Jego czasach, ale Pan jest Dobrym Pasterzem, a Dobry Pasterz oddaje życie za swoje owce. Jest to ważna charakterystyka, bo Ewangelia dzisiaj wymienia ją trzykrotnie. I już rozumiemy ten przykład także dzisiaj: jest wielu kierowników i managerów, ale dobry kierownik i manager oddaje życie za swoich pracowników. Jest wiele matek i ojców, ale dobra matka i dobry ojciec oddają życie za swoje dzieci. Jest wielu księży, ale dobry ksiądz oddaje życie za swoich parafian.
